ELSHOUT – Ongehoord voor Eeuwig, dat zaterdag en zondag in Elshout plaatsvond, was een prachtige editie. Nooit geweten dat accordeons je zo kunnen beroeren.

Door: Kees Klijn (Brabants Dagblad)

Elshout kun je niet met Amsterdam vergelijken. Maar deze vrijdagavond lijkt het er toch even op dat ook het kerkdorp door de rolkofferterreur is getroffen. Alsof er tien in het zwart geklede toeristen voor een dagje hooimijten, stallen, schuren hebben gehuurd om de highlights van Elshout te bezichtigen. Bij nader inzien zijn het geen rolkoffers, maar een soort steekwagentjes. Ze vervoeren er accordeons, netjes ingepakt, mee.

Bij de lurven

Met Accorda maken bezoekers, die op zeven locaties in Elshout met Ongehoord voor Eeuwig worden ondergedompeld met de cultuur die de gemeente Heusden rijk is, wel degelijk een reis. Althans, schrijver dezes voelt dat zo. De melancholieke klanken bij een Finse compositie geven me een gevoel van heimwee. Naar elders, naar waar je het ooit fijn hebt gevonden. Ongehoord dat accordeonmuziek je zo bij de lurven kan grijpen.

Ertegenover, in een met spanten geschraagde schuur aan de Heusdenseweg, strelen muzikanten van allerlei pluimage de oren met New Old City, gecomponeerd door Neil van der Drift. Een jazzgroep, een koor, een zangeres, een blazersensemble en een rapper brengen een ode aan Heusden. Prachtig, zelfs de boktorren zullen hun geknaag in het gebint hebben gestaakt. Het is wel jammer dat de teksten niet altijd goed zijn te verstaan: de trompettist is daar debet aan.

Onderbroeken op de enkels 

Tiss Miss, een cabaretgroepje uit Dussen, laat in het atelier van Clemens Briels aan de Kerkstraat 27a zien dat het over pakweg vijftig jaar in de zorg goed mis is: er is geen cent meer te makken. Vijf hoogbejaarde dames moeten op commando hun tanden poetsen, één bekertje water om te spoelen met elkaar delen door het mond tot mond door te geven. De onderbroeken op de enkels, de dulle gezichtsuitdrukkingen: het is hilarisch. Daarna vergast het duo Maestro en Co de toeschouwers op fraaie liedjes, onder meer van Toon Hermans. De nummers hebben geen link met de slapstick. Dat was wel het uitgangspunt van Ongehoord bij het samenbrengen van twee cultuurdragers. Erg? Welnee, Maestro en Co bieden vermaak. Dat telt.

Die synthese zien we wel terug in de ruimte achter het atelier. Mediteren en vioolmuziek blijken een ideale combinatie om de rust in jezelf te zoeken. Bij het verhaal dat tussen de bedrijven door wordt voorgelezen blijft de boodschap voor mij in nevelen gehuld.

Samenwerken, dat kunnen ook slagwerkdocent Raymond Falkenburg en fanfare Eendracht Maakt Macht in – alweer – een schuur heel goed. Wellicht ook makkelijk: beiden hebben muziek in het hart gesloten. Falkenburg betrekt het publiek er ook bij met ritmes klappen. En dat gaat verbazend goed, niet eentje uit de maat. Heel mooi.

Interactie

Ook JusTTwo zoekt interactie met het publiek en maakt met een loopmachine achtergrondgeluid bij het nummer Sweet Dreams van Eurythmics. Het klinkt lekker. Een stukje ouderwets tonpraoten van Janus en Marie, twee jonge Elshoutse talenten, zet de lachspieren weer even aan het werk.

Dat is al eerder gebeurd, in de kloostertuin. Daar voerde toneelvereniging ’t Zoeklicht een Elshoutse versie van Assepoester op. Prins Carnaval moest niks hebben van de twee feeksen die Assepoester het leven zuur maken. Met jullie ga ik niet stoeien, laat hij de loeders weten, zoek maar een boer met koeien. Het is komisch, allemaal in rijm gedebiteerd. ’t Zoeklicht steeg boven zichzelf uit.

Dat doet ook Ongehoord voor Eeuwig met deze editie. Eeuwig zonde als je het niet hebt meegemaakt.